Koronne dziedzictwo – Rypin

Konstanty223/CC BY-SA 4.0 DEED/https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/

Odkryj urok tego historycznego miasta, które znajduje się na szlaku Kujaw na Warmię i z Pomorza na Mazowsze.

REKLAMA

wiadomości

miasto

na sygnale

komunikacja

kultura

zdrowie

nieruchomości

biznes

Tego szukamy w Rypinie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Rypin praca, Rypin, Rypin pogoda, kino Rypin, basen Rypin, spotted Rypin.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Rypinie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Najstarsza informacja o Rypinie pochodzi z dokumentu z 11 kwietnia 1065 r., dotyczącego terenu obecnie nazywanego Starorypin. W XI wieku Rypin stał się siedzibą okręgu grodowego, a później przekształcił się w kasztelanię. Od XIV wieku pełnił funkcję siedziby powiatu. Miasto zostało założone na prawie chełmińskim w latach 1323–1326. Ze względu na strategiczne położenie, grod wielokrotnie ulegał zniszczeniu przez Prusaków, Litwinów i Krzyżaków między XII a XIV wiekiem.

W 1329 r. po całkowitym zniszczeniu grodu podjęto decyzję o przeniesieniu miasta. Książę Władysław łęczycki i dobrzyński, w dokumencie z 24 czerwca 1345 r. wystawionym w Łęczycy, przeniósł miasto w granice obecnego Rypina. Już w latach 1327–1329 Władysław Łokietek rozpoczął budowę nowego grodu ze względu na bardziej korzystne położenie. Krzyżacy zajęli Ziemię Dobrzyńską w 1329 r., co przyczyniło się do rozwoju nowego Rypina. W latach 1329–1343 zakonnicy otoczyli miasto obwarowaniami z dwiema bramami, wznieśli zamek i kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy. W 1343 r. Ziemia Dobrzyńska wraz z Rypinem powróciła pod panowanie Królestwa Polskiego.

Po zawarciu II pokoju toruńskiego w 1466 r., ustabilizowana sytuacja polityczna sprzyjała rozwojowi miasta. Zgodnie z przywilejem Zygmunta Augusta, mieszkańcy przystąpili do karczowania lasu miejskiego oraz wznoszenia młynów i pasiek. W 1564 r. obok kupców i handlarzy różne rzemiosła rozwijały się wśród mieszkańców, w tym szewcy, krawcy, kowale, stelmachowie, sukiennicy, zduni, piekarze, kuśnierze i rzeźnicy. Wielu mieszkańców zajmowało się również rolnictwem.

Jednak wojny polsko-szwedzkie (1626–1629, 1655–1660) oraz wojna północna (1700–1721) wpłynęły negatywnie na losy miasta, przyczyniając się do jego upadku. Dopiero pod koniec XVIII wieku miasto zaczęło stopniowo się odbudowywać i odzyskiwać znaczenie. W 1793 r. liczba mieszkańców wynosiła 595, a liczba domów osiągnęła 90, zbudowanych głównie z gontu i słomy. Mimo to, miasto nadal utrzymywało rolniczy charakter, a jedynie 25 mieszkańców zajmowało się rzemiosłem, a 12 handlem. Pozostała część ludności utrzymywała się z prac rolniczych, często łącząc je z warzeniem piwa i gorzałki, handlem oraz różnymi rzemiosłami. W XVIII wieku pojawiło się także osadnictwo holenderskie w okolicach Rypina.

W XIX wieku stopniowo wzrastało znaczenie miasta. Między latami 1803 a 1806 wzniesiono szkołę miejską z cegły, a w latach siedemdziesiątych XIX wieku zbudowano koszary. W 1886 r. otwarto powszechną szkołę żeńską, a w 1881 r. powstała Ochotnicza Straż Pożarna. Rok 1898 przyniósł założenie Rypińskiego Towarzystwa Kredytowego, które później stało się Bankiem Spółdzielczym od 1922 r. Przez Rypin przebiegała jedyna utwardzona droga, łącząca miasto z Dobrzyniem nad Drwęcą. W tym okresie pojawiły się pierwsze oznaki rozwoju przemysłowego, m.in. garbarnia, mleczarnia i młyn.

W latach 1918–1938 Rypin wraz z powiatem był częścią województwa warszawskiego, a od 1938 r. – województwa pomorskiego. W okresie międzywojennym rozszerzono sieć szkół, zbudowano szpital i stadion. W 1937 r. Rypin uzyskał połączenie kolejowe z Brodnicą i Sierpcem, a w 1928 r. miasto odwiedził prezydent RP Ignacy Mościcki.

W czasie II wojny światowej miasto znalazło się na obszarze bezpośrednio włączonym do Niemiec. Powiat rypiński był częścią rejencji bydgoskiej, w Okręgu Gdańsk – Prusy Zachodnie.

Po zakończeniu wojny w 1945 r. Rypin znalazł się w granicach województwa bydgoskiego, a od 1975 r. – województwa włocławskiego. Po II wojnie światowej stopniowo rozbudowywano istniejące wcześniej niewielkie zakłady przemysłowe, takie jak proszkownia mleka, elewator zbożowy czy fabryka akcesoriów meblowych. W tym czasie powstało także Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej oraz Oddział Dobrzyński Włocławskiego Towarzystwa Naukowego. Obecnie miasto pełni rolę lokalnego centrum administracyjnego, handlowego, przemysłowego (w branżach takich jak metalurgia, odzież, budownictwo, spożywcza) i edukacyjnego. Od 1999 r. ponownie jest stolicą powiatu rypińskiego w województwie kujawsko-pomorskim.